Kerstsnee

Geen witte kerst dit jaar. Geen sneeuw, maar wel veel water. Man man man, wat heeft het veel geregend de laatste dagen. Dus is het ploeteren, met laarzen aan door de modder en de plassen tijdens de boswandeling op eerste kerstdag, 's morgens vroeg.

En die wandeling loopt ook nog eens niet goed af. Tegen het einde, als we het bos verlaten, blijft Odin achter. Pas als we hem roepen komt hij aangestrompeld. Er zit in een snee in zijn linkervoorpoot. Het bloedt een beetje, niet teveel gelukkig, maar of het ernstig is valt in het schemerige licht niet goed te zien.

Snel haasten we ons naar huis. Ik spoel zijn poot schoon in een emmer water. Ik geef de honden te eten, en daarna gaan ze op hun gemak liggen. Odin blijft echter aan zijn poot likken en ik bekijk de wond nog eens goed in het licht. Tot mijn schrik zie ik dat de snee in zijn poot toch dieper en langer is dan ik in eerste instantie dacht. Dat MOET gehecht worden, maar het is kerstmis, schoonouders staan dadelijk op de stoep, er moet nog gestofzuigd worden, de huiskamer een beetje aan kant...

Maar het is niet anders. Ine belt de dierenarts en we kunnen gelukkig meteen terecht. Onder de lamp, op de tafel bij de dierenarts kunnen we het nog beter zien: een (op zich) mooie rechte snee, zonder rafelingen, maar centimeters lang en behoorlijk diep. Gelukkig zijn er geen pezen geraakt, maar de snee loopt van onder zijn duimnagel tot op de zool. Dat moet een stuk glas of iets dergelijks geweest zijn, of een kapot blikje waar hij in is getrapt - mensen laten zoveel rotzooi achter in het bos!

Odin krijgt een roesje en is al snel onder zeil. De dierenarts heeft 14 hechtingen nodig om de wond goed te dichten. Verbandje erom, en even later zijn we weer thuis. Schade in geld: 290 euro! Want dubbeltarief vanwege feestdag, antibiotica, kap, roesje etc. Maar dat doet er niet toe. Hij is goed verzekerd, en het belangrijkste is dat de wond goed geneest.

Inmiddels zijn we 5 dagen verder. Het verband is er na 2 dagen afgegaan en de wond is al mooi aan het genezen. We hebben het een paar dagen heel rustig aan gedaan om de poot niet te veel te belasten, maar vandaag hebben we al weer een behoorlijke wandeling gemaakt. Ging prima! Odin hinkt nog maar een heel klein beetje en we verwachten dat dat met een paar dagen ook wel weer over is. En over 5 dagen mogen de hechtingen er al weer uit.

Slank

Zo. Het heeft een aantal weken geduurd, maar ik vind de honden nu weer mooi in balans qua gewicht. Ik hou van slanke, net niet schrale honden (onze dierenarts trouwens ook), maar Shadow was een tijdje terug met amper 36 kg toch echt wel iets te mager, om niet te zeggen iel. Odin daarentegen was iets te zwaar geworden; je kon zijn ribben nog wel goed voelen maar als je hem zag lopen vond ik toch dat er iets te veel vet op was gekomen, zeker in vergelijking met andere saarlozen (twee maanden terug zat hij op 42 kg).

Het is dus best wel uitkienen met het eten. Shadow is heel energiek, terwijl Odin zijn krachten veel meer spaart, waardoor de eerste veel meer eten nodig heeft. Bij Shadow heb ik de hoeveelheid dus op moeten voeren, terwijl ik Odin flink naar beneden heb bijgesteld qua hoeveelheid vlees, ook omdat hij nu niet meer zo hard groeit.

De afgelopen weken kreeg Shadow twee maal ca 485 gr. vlees (links) per dag, en Odin twee maal ca 315 gr. vlees (rechts).

Stats 16 december:
Shadow, 2 jaar en 4 maanden, schoft 69,5 cm en 37,7 kg.
Odin, 1 jaar en 1 maand, schoft 71,5 en 39,6 kg.

Ik blijf wel de vinger aan de pols houden. Ik blijf regelmatig wegen en eventueel weer naar boven of beneden bijstellen. Shadow ga ik nu op 2x 475 zetten, en Odin op 2x 325, want anders blijft de een aankomen en de ander afvallen, en dat moet natuurlijk ook niet. Goed is goed!

Blogwandeling De Loonse en Drunense Duinen

Vandaag was het eindelijk zover: de blogwandeling. Een initiatief van Eva Rindt om samen met de saarloos-blogschrijvers te gaan wandelen met de honden.

Present waren Eva en Marco met Zoran (saarloos reu), Fred en Yvonne met Doerak (saarloos reu), Gerrie en Kevin met Sara (saarloos teef) en Luna (witte herder teef), en natuurlijk wijzelf met onze Shadow (duits/witte herderkruising reu) en Odin (saarloos reu). Wat de honden aangaat was het trouwens nog een jong gezelschap: geen van de 6 honden is eigenlijk al echt volwassen, want Shadow was met ruim 2 jaar al de oudste, en de 11-maanden oude Sara is officieel nog steeds een pup.

Lokatie was het Nationaal park De Loonse en Drunense Duinen. Ik was hier nog nooit eerder geweest, maar tsjonge, wat een fraai landschap. En helemaal te gek voor de honden!

Uiteraard waren onze honden niet de enige dieren. Er waren meer passanten -

en niet alleen honden!

Linksvoor Luna, rechtsvoor Sara, linksachter Zoran en rechtsachter Doerak.

Kijk die Zoran eens netjes binnen de paaltjes blijven van het hondenlosloopgedeelte!

Een beetje overbelicht waardoor Luna nog witter dan wit lijkt :-)

En zoals te zien valt genoten de honden van elkaar.

En wat een prachtig weer was het op deze 18e november.

Luna en Sara. Odin kijkt toe.

Ah ja - en deze bordercollie pup moest natuurlijk besnuffeld worden.

Doerak

Doerak en Zoran

Deze plas leek wel een soort fourageerplek of oase in de woestijn waar alle honden bij elkaar kwamen.

De wandeling zat er weer op. Restte nog het terras! Ja, zelfs in november.

Saarloosmuismat

Deze foto stond ook al op Facebook, maar ik wilde hem hier toch ook nog laten zien...

... de saarloosmuismat!

Wandeling met Grappa, Gioia en Athos

Gisteren hadden we met Jan en Erna afgesproken om te gaan wandelen in de Stiphoutse bossen. Bij onze vorige ontmoeting waren ze nog in het bezit van 2 saarlooswolfhonden, maar inmiddels is hun roedel uitgebreid met Athos, een reu van 2 jaar.

De honden konden het erg goed met elkaar vinden! En het weer zat ook mee: een herfstzonnetje zorgde ervoor dat het helemaal niet koud was.

Allereerst een foto om alle vijf honden voor te stellen:

Van linksvoor naar rechtsachter de vier saarloosjes Grappa, Gioia, Athos en Odin, en linksachter onze trouwe herder Shadow.

En vervolgens een hoop plaatjes waar het plezier nog steeds vanaf spat!

Athos

Gioia, Odin en Grappa

Natuurlijk was Shadow als eerste in het water.

Maar de rest volgde al snel!

Odin in een filosofische pose.

En hé - nog een saarloos? Jawel! Dit is Kira, die we tijdens de wandeling tegenkwamen. Kira is een zusje van Zoran, dochter van Amber en Skon. Ze blijkt vlakbij te wonen, in Nuenen.

Dat was dus even nog meer pret!