Seven went al snel.

Een overplaatsing van het ene gezin naar het andere is voor veel honden een gebeurtenis vol stress, en zeker voor een saarlooswolfhond die over het algemeen een wat gereserveerd karakter heeft, is het een hele omschakeling. Geduld is hierbij heel belangrijk. Sinds Seven afgelopen woensdag bij ons is gekomen, zie je gelukkig dan ook per dag vooruitgang. Elke dag komt ze weer een beetje meer "los". Honden zijn gewoontedieren en ons gezin kenmerkt zich met voor haar weer nieuwe gewoontes, maar je merkt toch ook dat ze zich snel aanpast. Ze let heel duidelijk op de signalen die er afgegeven worden; zodra het bijvoorbeeld tijd is om te gaan wandelen staat ze al als eerste bij de voordeur.

Seven is ook een hond die graag een vast eigen plekje in huis heeft waar ze mag gaan liggen. Althans nu nog; misschien dat deze gewoonte wellicht verdwijnt maar op de eerste dag al bleek dat ze graag bij de muur achter de eethoek ligt, dus hebben we daar het kleedje neergelegd dat ze uit haar vorige gezin heeft meegekregen. Ze ligt er in ieder geval regelmatig, lekker veilig tussen ons in, want als we thuis zijn zitten Ine en ik vaak aan deze tafel. Ze is in ieder geval nog niet op de bank gekropen, wat de andere twee honden wel doen.

Met het uitlaten en wandelen hebben we haar de eerste paar dagen voor de zekerheid nog even aan de riem gelaten. Je wilt namelijk niet dat ze er de eerste de beste dag meteen vandoor gaat. Ze moet tenslotte eerst even ervaren dat ze nu bij ons hoort! Gelukkig heeft ze een lange aanlooplijn meegekregen, waardoor ze toch redelijk makkelijk met Shadow en Odin mee kan lopen.

In het park heeft ze ook al kennis gemaakt met enkele honden uit de buurt. Op de foto's Mando, een Zwitserse witte herder reu van 10 jaar.